Zimmer mit Frühstück

De vakantie is voorbij. Althans voor mij. De kinderen hebben nog een weekje en zitten beneden in pyjama op de bank met hun iPad. Even. Het is heerlijk weer. Lekker naar buiten.
Ik heb  zin om weer te werken.

Een bewogen zomer

Er is veel gebeurd de afgelopen tijd. Juist toen ik voor mezelf wilde beginnen kreeg mijn man na 6 jaar weer kanker. Het was dit keer snel verholpen, maar ´het is wel een dingetje’ zeg maar.

Daarna ging het snel bergafwaarts met mijn moeder. Ik had al diverse malen een ‘dit kan wel eens de laatste keer zijn’ telefoontje gekregen van het verzorgingstehuis waar zij woonde.
Ze was 87 en dement. Ze kende me nog wel. Toch nog vaak een glimlach als ze me zag. Je weet dat het kan gebeuren, je houdt er rekening mee (theoretisch), maar het is zo anders als je moeder dan echt overlijdt.

Ze zeggen dat je van dementerende ouders al eerder afscheid hebt genomen. Ik was boos geweest op mijn dementerende moeder. Ik heb jarenlang haar administratie gedaan en dat was een heel moeilijke tijd, waarbij zij (uiteraard vanwege haar ziekte) niet meewerkte. Veel strijd, terwijl we leuke dingen hadden kunnen doen, achteraf gezegd.
Nu ze overleden is, zet ik ineens die stap terug naar de tijd van voor haar dementie. En op een vreemde manier doet dat me heel goed. Dat die liefde die boosheid doet vergeten, vergeven. Het doet me denken aan de geweldige jeugd die ik heb gehad en het voorbeeld dat ze voor me is geweest.

Manager van alles

Mijn moeder was een ondernemer. Ze verhuurde kamers aan Duitse toeristen. “Zimmer mit Frühstück”. En ze deed het goed. Van april tot september zaten we vol. We hadden een groot huis in Noordwijk binnen, Villa Marie. De gasten kwamen elk jaar graag bij ons terug. Nog jaren na het sluiten van haar bedrijf kreeg mijn moeder kerstkaarten van haar gasten.

Mijn moeder was alles; Ze was gastvrouw en de Manager van marketing, financiën, verkoop, inkoop, schoonmaak, etc. En wij, de 4 kinderen hielpen haar met inkoop (’s morgens vroeg naar de bakker), en de schoonmaak (zodra de gasten aan tafel zaten of naar het strand gingen de kamers doen) en entertainment (’s avonds spelletjes spelen met de gasten en ‘optreden’ terwijl mijn zussen piano speelden).

Mijn moeder als blogger

Mijn moeder hield van mensen. Ons huis was echt een zoete inval. Altijd konden vriendinnetjes blijven eten en blijven logeren. Mijn moeder schreef ook graag, bleek toen ze ouder was. Ze ging graag naar Motel Sassenheim. Niet alleen om er te uit eten te gaan maar vooral om mensen te kijken. Ze verzon er dan de mooiste verhalen bij. Als ze in deze tijd jong was geweest was ze vast een succesvol blogger en had ze haar bedrijf op social media gepromoot :)

Mooie tijd! Hard werken voor mijn moeder bedenk ik me achteraf.
Ze is op 25 juli overleden. Het doet me meer dan ik had verwacht. Het voelde niet goed om als social media specialist zo weinig te posten, maar ik kon het niet. Als ondernemer gaat het werk gewoon door wordt steeds gezegd, maar als er iets in je familie gebeurt staat alles gewoon stil. Familie gaat voor. Maar nu ben ik er weer. Opgeladen na een heerlijke vakantie met mijn gezin. Hard werken, zoals mijn moeder deed :)

Ik heb er zin in.

Filmpje van het optreden van mijn nichtjes in het ‘dames/zeemanskoor’ ‘Geen Gehoor’ dat kwam optreden voor bewoners, familie en verzorgers in het verzorgingstehuis Marienhaven waar mijn moeder 3 jaar heeft gewoond voordat ze overleed.